Ściśle określone i wyśrubowane normy dotyczące przewozu materiałów niebezpiecznych powstają nie bez powodu. Ich celem jest troska o zdrowie i bezpieczeństwo – nie tylko osób przewożących materiały, ale także osób postronnych – na przykład przechodniów.
Dlaczego transport materiałów niebezpiecznych podlega tak restrykcyjnym przepisom?
Tylko transport żywności podlega takim ograniczeniom, jak transport materiałów niebezpiecznych. Jednak w przypadku transportu materiałów spożywczych najważniejszą rolę odgrywają warunki transportu – czyli na przykład temperatura panująca we wnętrzu pojazdu. Jeśli chodzi o materiały niebezpieczne, to celem transportu jest dokładne odizolowanie ich od środowiska oraz ograniczenie ryzyka, że wydostaną się na zewnątrz.
Jeśli chodzi o transport drogowy materiałów niebezpiecznych, to jego warunki – pakowanie, oznakowanie oraz sam przewóz, dokładnie opisane są przez umowę europejską ADR. Wymienia ona oraz klasyfikuje materiały, które uchodzą za niebezpieczne. Dzięki niej przewoźnicy mogą także dowiedzieć się, których materiałów niebezpiecznych nie wolno transportować razem, jeśli przewóz ma być w pełni bezpieczny. Umowa jest aktualizowana co 2 lata i ma status porozumienia międzynarodowego. Obecnie obowiązuje w 50 krajach świata.
Jakie są rodzaje materiałów niebezpiecznych i jakie pojazdy i opakowania suszą do ich transportu?
Materiały niebezpieczne to różne substancje, które w bezpośrednim kontakcie są zagrożeniem dla ludzkiego zdrowia i życia. Mowa tutaj między innymi o materiałach wybuchowych, przeciwzapalnych, zakaźnych, trujących, promieniotwórczych bądź też żrących. Mnóstwo substancji niebezpiecznych wymaga zastosowania odpowiednich środków bezpieczeństwa, prawidłowego pojemnika oraz właściwego typu pojazdu.
Wbrew pozorom, przewóz materiałów niebezpiecznych może odbywać się także w pojazdach odkrytych, tutaj jednak trzeba ściśle stosować się do instrukcji bezpieczeństwa. Każdy przewożony ładunek należy należycie zabezpieczyć, by w trakcie transportu nie przemieszczał się swobodnie. W celu zabezpieczenia ładunku można użyć materiałów przeciwpoślizgowych, przegród czy też pasów transportowych.
Jeśli chodzi o przewóz materiałów niebezpiecznych, to najczęściej stosowanym w tym celu pojazdem jest cysterna. Doskonale nadaje się ona do transportowania różnego rodzaju granulatów, proszków oraz towarów ciekłych. Jeśli cysterna ma służyć do przewozu płynów, to trzeba pamiętać o tym, że koniecznie musi być ona napełniona całkowicie. Jeśli jest zbiornik jest napełniony tylko do połowy, podczas transportu płyn może w nim się przemieszczać i istnieje ryzyko, że dojdzie do reakcji, która stworzy ogromne zagrożenie.
Pojazdy, którymi przewożone są substancje niebezpieczne, muszą być odpowiednio oznakowane przy pomocy tablic ADR.
Podobnie jest z opakowaniami, które służą do transportu materiałów niebezpiecznych. One także muszą być oznakowane w sposób widoczny oraz posiadać niezbędne atesty. Na opakowaniach muszą być zawarte między innymi takie informacje jak nazwa przewożonej substancji, dane kontaktowe firmy, która wprowadza ją do obrotu, a także właściwe znaki ostrzegawcze.
Każda firma, która podejmuje się transportu materiałów niebezpiecznych, musi powołać doradcę ADR. Jest to osoba, która planuje i realizuje bezpieczny przewóz niebezpiecznych substancji, sprawuje kontrolę nad realizacją wymogów bezpieczeństwa, a także przeprowadza szkolenia osób, które biorą udział w transporcie.
Jak realizować przewóz materiałów niebezpiecznych?
Magazynowanie i spedycja materiałów niebezpiecznych nie bez powodu obwarowane są tak wielką ilością przepisów. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że ograniczenie ryzyka awarii leży w interesie nie tylko przewoźnika, ale także wszystkich osób postronnych. Nieprzestrzeganie przepisów bezpieczeństwa może bowiem mieć tragiczne skutki dla ludzkiego zdrowia i życia. Biorąc pod uwagę organizację transportu materiałów niebezpiecznych, należy rozważyć także wybór odpowiedniej trasy. Bardzo ważny jest stan drogi – im jest on lepszy, tym mniejsze ryzyko awarii bądź wypadku pojazdu przewożącego.